به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایبنا فرزانه طاهری در یادداشتی نوشت: «خواسته بودید چیزی بنویسم به مناسبت ۱۶ خرداد و گله‌ای هم کرده بودید که دیگران نخواسته یا نتوانسته‌اند بنویسند یا ملاحظاتی داشته‌اند. گاه اگر می‌رنجم که سالگردش را آن‌ها که نبایست، فراموش می‌کنند یا به یاد نوشتن یادداشتی حتی نمی‌افتند، یا این تصور گویی وجود دارد که همسر او باید میدان‌دار شود، این ندای احساساتم را خاموش می‌کنم که حقیقتاً چه باک از این جنس فراموشی، زیرا یاد کردن از گلشیری —آن­طور که خود او هم می‌خواست— نه رفتن بر سر مزار اوست و یحتمل گذاشتن گلی و ریختن آبی بر سنگ مزارش، نه خاطره تلخ و شیرین از او گفتن. برای همین است که فقط می‌خواهم بگویم که خوشحالم از انتشار کتاب «جادوی جن کُشی» که بررسی کار و اندیشه گلشیری و آثار اوست به قلم دکتر قهرمان شیری (انتشارات بوتیمار، ۱۳۹۵). ایشان از سال‌ها پیش پیگیرانه آثار گلشیری را نقد و بررسی می‌کرده‌اند و من خوشحالم که مجموع آنها و بسیاری دیگر را در این کتاب جمع آورده‌اند. این بهترین شیوه پاسداشت یک نویسنده است و بیش از هر یادداشتی که من بخواهم هر سال در آستانه شانزدهم خرداد بنویسم برازنده نویسنده‌ای است که او بود و هست. شاید با برخی از تفسیرها یا نقدهای این کتاب موافق نباشم، اما این هیچ از اهمیت و ارزش آن نمی‌کاهد طبعاً. برای گلشیری ادبیات مهم‌تر بود و هیچ‌چیزی- سوای خواندن داستانی به قول خودش «درخشان»- به اندازه نگاه دقیق و اصولی به آثارش او را خوشحال نمی‌کرد و فقدان چنین نقد و نظری گاه او را می‌کشاند که خود دست به قلم شود و نگاهش را به ادبیات و داستان‌نویسی خود تشریح کند.

قهرمان شیری، هم به شرح حال گلشیری پرداخته، هم به شرح و تحلیل و نقد آثار او و هم به آنچه دیگران از او و آثارش گفته‌اند. او برخلاف بسیاری به دوقطبی متعهد یا فُرمالیست تن نداده و آثار گلشیری را ساده‌انگارانه در این یا آن رف نچیده است. او نیز مانند گلشیری داستان را نه تماماً شگرد دانسته است، نه یک‌سر محتوا و آنچه به غلط «پیام» می‌خوانند. آرای او درباره گلشیری گاه از آنچه نویسنده درباره‌ی خود و آثارش می‌گفت فراتر رفته است. و آن بخش از کتاب هم که به زندگی او می‌پردازد نیز سنتزی خواندنی است از آنچه خود گلشیری یا دیگران در این باب گفته‌اند و یاد زمانه‌ای را که او در آن زیست نیز زنده می‌کند.»